Onmetelijke kracht

Marianne Williamson schreef in 1992 in het boek: “Terugkeer naar liefde” onderstaande tekst. Op internet doet nog steeds het verhaal de ronde dat Nelson Mandela hieruit geciteerd zou hebben tijdens zijn inauguratierede in 1994 of dat de tekst van hem zou zijn. Dit is niet het geval. Ik vind het een hele mooie tekst welke ik steeds weer tegenkom en ik denk dat velen zich hierin ook zullen herkennen.

 

Onmetelijke kracht

Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn.
Onze diepste angst is dat we onmetelijk krachtig zijn.
Het is ons licht, niet onze duisternis,
waar we het meest bang voor zijn.
We vragen ons af:” Wie ben ik, dat ik briljant, prachtig, talentvol en geweldig zou zijn?”
Maar waarom eigenlijk niet?
Je bent een kind van God.
Je bewijst de wereld geen dienst door je kleiner voor te doen dan je bent.
Er is niets verlichtends aan als je in je schulp kruipt om te voorkomen dat mensen zich in jouw aanwezigheid onzeker zullen voelen.
Het is de bedoeling dat we stralen als kinderen.
We zijn geboren om de luister van God, die in ons schuilt, te manifesteren.
Dit licht is niet in sommigen onder ons, het is aanwezig in ieder mens.
En als we ons eigen licht laten schijnen, geven we anderen onbewust toestemming om dat ook te doen.
Wanneer we bevrijd zijn van onze angst, worden ook anderen door onze aanwezigheid automatisch van angst bevrijd.