Het is alweer even geleden dat wat ik hieronder schrijf heeft plaatsgevonden (5 mei bevrijdingsdag 2017). Maar buiten dat het verslag te lezen is op www.natuurlijkewezens.nl vond ik het ook tijd worden dat het op mijn eigen Blog kwam te staan. Nou bij deze dus!
Help je mee het Leurse bos weer magisch te maken?
Met deze vraag stuurde ik (Ans) een uitnodiging de wereld in. Voor
mij was deze makkelijk te beantwoorden. JA graag! Maar wel spannend hoe
anderen er op zouden reageren. Zouden er aanmeldingen komen? Ik hoefde
me geen zorgen te maken. Een mooie groep van 8 mensen vormde zich om het
indrukwekkende helingsritueel ter plaatse bij te wonen en te
ondersteunen. En een nog grotere groep mensen gaf aan af te zullen
stemmen op een andere plaats. Wat fijn om zoveel betrokken mensen te
ontmoeten! Een mooi avontuur... Ik was aardig geschrokken van de forse bomenkap die had plaatsgevonden in het Leurse bos en niet alleen dat...
De sfeer die op veel plaatsen door eerdere gebeurtenissen al niet optimaal was, was hierdoor nog verder afgenomen. Van zichzelf heeft de natuur een krachtig zelfherstellend vermogen. Maar als er onaangekondigde dingen gebeuren waarbij geen rekening wordt gehouden met de aanwezigheid van natuurwezens dan is dit niet zo vanzelfsprekend.
Waar het geloof in bijvoorbeeld engelen al meer en meer is geaccepteerd is het nu de tijd dat onze aandacht ook uit gaat naar het wezenlijke àchter de natuur. Zij die zorg dragen voor de sfeer en nog zoveel meer doen. Zonder hen kunnen we niet en wij kunnen niet zonder hen. Voor mij ging een nieuwe wereld open toen ik begon te beseffen dat het niet alleen maar fantasie is wat veel boeken vermelden. In mijn onderbewustzijn werd iets wakker gemaakt dat ik diep van binnen al langer wist. Natuurwezens bestaan. Natuurlijk! En nu ik hun bestaan erken kan ik zoveel beter de grootsheid ervan voelen, in contact met ze treden en als ik me afstem hun aanwezigheid voelen. Een bijzondere gewaarwording die mijn leven enorm aan het verrijken is. En een hele ontdekkingstocht die voorlopig nog niet klaar is. Een nieuwe wereld is open aan het gaan, een waarin meer ruimte komt voor magie. Zowel in mezelf als om me heen. Steeds meer voelbaar en zichtbaar. Een mooie maar soms ook best lastige weg. Een weg waarin ik vooral zelf wil ervaren, me verdiepen en open wil staan voor andere zienswijzen. Een weg waarin ik een meer en meer scheppend leven wil gaan leiden.
De wereld is bezield, alles is bezield ook al lijkt het soms niet zo. Als we hiervan uit gaan kan er verandering komen. Mijn groeiende passie voor de natuur maakte dat ik me graag in wil(de) zetten voor het Leurse bos. Het was een grote wens van me die veel in werking heeft gezet en waar ik samen met ervaringsdeskundigen Margrete en Ferry en vele anderen een mooie aanzet toe heb kunnen geven. Hieronder lees je mijn verslag. En lees daarna gerust verder als je nieuwsgierig bent geworden.
In grote lijnen:
Wat er in grote lijnen gebeurt tijdens een heling is dat we natuurwezens die hun boom zijn kwijtgeraakt, uitnodigen om via een steen of kristal naar een nieuwe plek te gaan om ergens anders nog een stukje heling te ontvangen, b.v. bij een andere krachtige gezonde boom. Dat kan ook in je eigen tuin zijn. (Ik las al eerder over deze mogelijkheid in het boek van Marco Pogacnik ‘Ontmoetingen met natuurwezens’) Het helpt om hierbij te doen wat er in je opkomt want dat is meestal wat er nodig is. Ga in gesprek, das echt niet gek en geloof in het antwoord dat je ontvangt.
Voorbereiding:
Het ritueel was voor mij al begonnen en voelbaar, toen ik besloot om het te gaan organiseren. Via de natuurwezens in mijn omgeving wordt dat telepathisch aan de wezens in het Leurse bos doorgegeven, de natuurlijke tam tam doet op deze manier snel zijn werk. Zo bijzonder! Voor andere deelnemers werkt dit hetzelfde; op het moment dat ze besluiten om aanwezig te zijn, ook op afstand wordt de energie al voelbaar. Ook nu ik dit schrijf voel ik de ondersteuning, kracht en warmte van de wezens om mij heen en dat emotioneert me nog telkens. Ik bedank ze hardop hiervoor.
De uitvoering van het helingsritueel:
Vrijdagavond 5 mei Bevrijdingsdag was het zover. Met een mooie groep van 8 mensen, een lieve nieuwsgierige Border Collie en nog veel meer mensen op afstand, begonnen we aan het ritueel. Met takken werd in de grote kring met bomen een kleinere cirkel gemaakt waar de deelnemers de stenen met een bepaalde intentie inlegden. Om dit energieveld heen vond vervolgens het helingsritueel plaats.
Een van de deelneemsters bracht zelfs stenen mee uit het Titikakameer van het eiland van de maan en de zon in Peru. Dit meer is volgens de overlevering de meest vrouwelijk plek van de aarde zoals de Himalaya de meest mannelijke plek zou zijn. Zij liet zich die ochtend nog inspireren om deze stenen mee te nemen naar deze plek met als prachtige intentie dat we in liefde het mannelijke en vrouwelijke met elkaar mogen verbinden zodat er meer en meer harmonie op de aarde mag plaatsvinden waarin alle wezens zich gelukkig kunnen voelen. Natuur- en menselijke wezens, allemaal met elkaar. Hoe mooi!
We riepen de 4 windrichtingen aan en de bijbehorende krachten, waarbij we naar die bepaalde richting keken. Daarnaast ook de krachten van de hemel- en aarde energie en die van onszelf. Voor deze laatste spraken we met een hand op ons hart gezamenlijk de volgende zinnen:
“Centrum van het universum.
Laat mij het kanaal zijn voor de krachten die aanwezig zijn.
Help me herinneren dat alle wijsheid ook in mijzelf ligt. Aho!”
3 korte opstellingen met de Deva van het gebied, de Bosgeest en het Wortelwezen
Vervolgens nodigden we in 3 korte opstellingen natuurwezens uit om te vertellen hoe ze ervaren hebben wat er in het Leurse bos gebeurd is en wat wij nog zouden kunnen betekenen voor ze. Achtereenvolgens waren dit: de Deva van het gebied, (dit gebied is groter dan het Leurse bos), de Bosgeest van het Leurse bos en het Wortelwezen.
Hieronder heb ik het eerste gesprek uitgewerkt waarin ikzelf representant stond voor de Deva van het gebied:
Ferry: Deva van dit gebied, hebben wij contact? Deva: Ja Ferry: Welkom! Kun je aangeven hoe het met het bos is gesteld? Deva: Niet goed, er is veel verdriet om wat hier is gebeurd. Ik wil eigenlijk weg hier. Ferry: Als ik zo om me heen kijk zie ik dat er inderdaad veel bomen omgezaagd zijn, maar ik zie tegelijkertijd ook nog een prachtig bos. Deva: Ja dat is zo. Ferry: Dat is ook belangrijk om mee te nemen. We staan hier nog steeds in een prachtige omgeving ook al is er flink huisgehouden. En waarschijnlijk zonder begrip, zonder het aan te kondigen en zonder respect. Deva: Ja dat klopt, respectloos. Ferry: Ik denk dat dat de meeste pijn is want meestal, ik ben hier niet ter plekke bekend, wordt het bos altijd uitgedund. Deva: Maar zo niet, niet zoals nu. Ferry: Ja. We willen je vragen om mee te doen met ons ritueel, erbij aanwezig te zijn, de krachten uit te nodig voor ondersteuning van het bos en de bomen die er nog zijn, de boomgeesten die misschien een boom kwijt zijn, de faunen zodat ze een nieuwe boom uit kunnen zoeken, wat ze ook kunnen doen via de stenen die we meegenomen hebben en straks verspreiden we die stenen weer. Deva: Ja, daar ben ik blij mee. Margrete: En niet alleen wij om deze cirkel maar ook een heleboel mensen die niet aanwezig zijn ondersteunen dit. Deva: Dat is fijn om te horen Margrete: Je wordt gedragen door een heleboel mensen. Deva: Dat is heel fijn, dat we niet alleen zijn. Ferry: Wil je verder nog iets zeggen? Deva: Ik ben erbij aanwezig en ben heel benieuwd wat er gaat gebeuren. Ferry: We werken in ieder geval met klank. Deva: Dat is fijn. Ferry: Is er verder nog iets nodig? Deva: Nee Margrete: Ik heb nog wel een vraag: Is er verder nog iets dat specifiek aandacht nodig heeft? Deva: De aarde onder ons, wat onder de grond zit, de Wortelwezens.
In de tweede opstelling gaf de Bosgeest aan bedroefd te zijn door de vele bomen die gekapt zijn, maar voelde toch veel kracht van de andere wezens op aarde om hem te ondersteunen het bos weer te helen. Ferry nodigde ook hem uit om bij het ritueel aanwezig te zijn. Ook werd aan de Bosgeest gevraagd om andere faunen of wezens die het nodig hebben, uit te nodigen naar de stenen in de cirkel te gaan, zodat ze naar een plek gebracht kunnen worden waar er voor ze gezorgd wordt.
In de derde opstelling kwam het Wortelwezen aan het woord. Dit wezen stond voor alle wortelwezens waar de bomen van omgezaagd waren. Het gaf aan zijn voeding niet meer kwijt te kunnen en zijn eigen boom en ook zijn taak kwijt te zijn. Het zit vast en het is moeilijk afscheid nemen van de plek waar zijn boom stond. Het heeft tijd nodig en ze hopen dat er hier en daar nog wat van hun wortels uit zullen sprieten dus hij zal niet vertrekken. Het Wortelwezen hoorde van Ferry dat de kracht van het ritueel nog lang zal doorwerken ter ondersteuning en nam ook de uitnodiging aan bij het ritueel aanwezig te zijn. Ondertussen groef de ook aanwezige Border Collie ijverig een gat in de grond… (over Wortelwezens gesproken)
Uitnodiging voor de cirkel
D.m.v. klank en het laten klinken van de verschillende instrumenten en het indrukwekkende geluid van de drum van Margrete (helaas is dit geluidsfragment hier niet te downloaden) verspreidden we ons vervolgens door het bos om de wezens uit te nodigen naar de cirkel toe te gaan waar de stenen lagen.
Nadat iedereen weer terug bij de cirkel was nodigden we opnieuw de Deva, de Bosgeest en het Wortelwezen uit om te vragen of er al iets veranderd was.
De Deva was toch wel ver weg maar blij met het weten dat hij de Bosgeest kan ondersteunen en zo zelf ook wat kan doen en kon nu al makkelijker in het gehavende bos aanwezig zijn. Het Wortelwezen gaf na het ritueel aan blij te zijn met de erkenning dat het niets hoeft. Want het was even bang na wat het eerder gehoord had, daar weg te moeten. Het gaf aan te blijven zolang er leven is en er nog iets kan gebeuren. ‘Het heeft het wel wat lichter gemaakt’. Het gaf ook aan dat het wel goed met hem gaat en dat het misschien dubbel klinkt maar het heeft toch nog steeds een stukje taak, al is het niet helemaal.
Hartsverbinding
Margrete en Ferry hebben de hartsverbinding geleerd van een graancirkelwezen en wilden ons dit graag laten ervaren. Staande in een cirkel legden we onze linkerhand op het hart van onze buurman/vrouw links van ons en de andere hand richtten we naar de aarde. Zo stonden we even stil bij wat we voelden in contact met de aarde en de andere deelnemers.
Belonen en bedanken
We beloonden en bedankten de van nature speelse, ondeugende en normaliter bijna altijd vrolijke natuurwezens met meegebrachte wijn in een eierdopje, chocola, honing, pure tabak enz. Dit werd binnen de cirkel gelegd. We noemden ook nog de namen van de mensen die op afstand hun bijdrage leverden door te drummen, gitaar te spelen, kortom door zich op dat moment af te stemmen op het Leurse bos. Daarmee sloten we deze bijzondere avond af.
Stenen mee naar huis
Ieder van ons nam de stenen mee naar huis om te doen wat nog nodig was zoals hierboven eerder beschreven. Een deelneemster gaf aan de steen daar te willen laten liggen omdat er voldoende potentie aanwezig zou zijn voor heling. Ik legde ze in onze tuin aan de voet van de bijna in bloei en in zijn kracht staande palmboom in onze achtertuin. Daar liggen ze nu sinds anderhalve week bij te komen zo voelde het. Waar ze vervolgens naar toe zullen gaan is de volgende stap en het voelt of ze er bijna weer klaar voor zijn om naar een andere nieuwe plek te gaan. Binnenkort ga ik samen met ze op pad en dan zal duidelijk worden waar ze graag naar toe willen.
 |
De wachter van het Leurse bos |
Belangrijk:
Ferry gaf de aanwezigen nog mee dat het belangrijk is niet teveel in het verdriet van wat het bos is aangedaan mee te gaan. Invoelen en meeleven is uitstekend maar blijf bij jezelf. Anders raken we onze eigen kracht kwijt.
Na een week
Een week later ging ik samen met Jos mijn man terug om opnieuw de sfeer te voelen. Ik ging voorzichtig in de kring van takken welke nog in tact is staan en voelde nog de sterke energie en werkende kracht ervan. Ik hoorde een ‘dankjewel’ naar mij toe maar ook een ‘hup stap er nu maar uit jij’. Ontroerd deed ik dat. Ik vertelde Jos kort wat ik ervaren heb. Hij pakte mijn hand en zo liepen we samen weg van de plaats waar het ritueel plaats vond, in vertrouwen dat het uiteindelijk goed zal komen met de magie van het Leurse bos. Ik voel me dankbaar dat ik dit samen met vele anderen heb mogen doen. We hebben er een mooie aanzet toe kunnen geven. Het stemt mij heel hoopvol dat er steeds meer mensen zijn die hun scepsis t.a.v. natuurwezens opzij weten te zetten en open durven gaan staan voor het minder bekende en de voor veel mensen nog ongeziene wereld. Een fijne ontwikkeling.
De wezens willen graag met ons samenwerken, we hebben elkaar hard nodig. Het is niet voor niets dat er zoveel nieuwe websites ontstaan en boeken geschreven worden over deze boeiende materie. We kunnen allemaal ons eigen steentje bijdragen aan een mooiere wereld meer in verbinding met elkaar en met de natuur in en om ons heen. Een mooie ontdekkingstocht.
Naschrift:
Na ruim 2 weken ging ik met een goede vriendin die me als eerste wees op de grootschalige bomenkap, weer terug naar het Leurse bos. De stenen die al die tijd onder de in volle bloei zijnde palmboom achter in onze tuin hadden gelegen wilden wel mee maar ook weer niet. Deze aarzeling werd duidelijk toen we een stukje aan het lopen waren in het bos. Mijn vriendin gaf aan dat er een hele groep natuurwezens zich van haar steen losmaakten en zich als kinderen in een speeltuin uitzwermden over het bos, blij om weer terug te zijn. Maar niet allemaal. Een deel wilde nog niet omdat het bos nog niet zover was om hen te ontvangen. Bij mijn steen merkte ik ook dat niet alle wezens wilden blijven. We vertelden dat ze weer mee terug mochten naar onze tuin totdat ze er aan toe waren om weer terug te gaan of misschien wel naar een andere plek. De tijd zal dit uitwijzen. Het was weer een bijzondere gewaarwording!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten